Gastblog: De moed om in het onbekende te duiken

Verhalentijdschrift

Ik houd het boek omhoog. Ik wijs op de kaft. “Weet iemand wie dit is?” vraag ik. “Dat is het niet-te-stoppen meisje!” roept Rajvi meteen. Ik kijk haar vragend aan. “Dat heb ik in Storytime gelezen,” legt ze uit. Storytime is de Engelstalige variant van Erwaseens. In onze schoolbibliotheek hebben wij een lidmaatschap op dit Engelse verhalentijdschrift. Onze internationale leerlingen kunnen die tijdschriften lenen, wat de ouders uitnodigt om hun kind voor te lezen. Iets wat niet altijd gebruikelijk is in iedere familie.

In de kring vertelt Rajvi verder over wat ze allemaal geleerd heeft over het niet-te-stoppen meisje. Frida was zes toen ze polio kreeg, maar ze gaf niet op en werd een topzwemmer! En toen ze een tiener was, kreeg ze een vreselijk verkeersongeval waardoor daarna bijna haar hele lijf in het gips zat. Maar ze gaf niet op! Rajvi is duidelijk onder de indruk hiervan. De andere kinderen ook. Met elkaar praten we over andere mensen die niet te stoppen waren, en andere verhalen waarin de held/heldin niet opgaf. We leggen verbanden tussen Frida Kahlo en de andere kunstenaars waar we over geleerd hebben.

Onbekend maakt onbemind?

Nu is de interesse in de andere prentenboeken over de verschillende kunstenaars ook gegroeid. Aan het einde van deze bibliotheekles verlaten zes kinderen de bieb met ieder een prachtig kunstenaarsprentenboek. Ik vind dat opmerkelijk, want die prentenboeken stonden een paar maanden geleden al meerdere weken op het display. Al die tijd waren deze boeken beschikbaar. Maar toch werden ze niet gekozen door deze groep 3 kinderen. Misschien kwam het omdat ze niet wisten wie Yayoi, René en Henri waren? Hadden ze nog nooit van Frida Kahlo gehoord? Misschien kwam het omdat ik nu pas uit die boeken heb voorgelezen? Of was het omdat Rajvi zo enthousiast vertelde over het niet-te-stoppen meisje?

Ik denk dat al het bovenstaande heeft bijgedragen aan de keuzes van deze kinderen om een prentenboek over een kunstenaar te lenen. Misschien is dit interessant om thuis uit te proberen: lees een onbekend verhaal voor. Een nieuw onderwerp, auteur of genre. Samen kunnen jullie, als voorlezer en luisteraar, op zoek gaan naar verbanden. Welke elementen, gevoelens, ideeën hebben we eerder gezien? In andere verhalen, of herkennen we in onszelf? Zo’n gesprek bouwt een brug naar een nieuw, onbekend verhaal. Maar omdat je zelf die stevige, bekende brug hebt gebouwd, voelt zo’n nieuw soort verhaal (onderwerp, auteur, genre, niveau, etc.) veel minder spannend! Als er iets onbekends wordt aangeboden, en daar dan iets bekends in gevonden wordt (door het kind, of onder begeleiding van de voorlezer), leidt het tot de moed om nog eens in een onbekend boek te duiken.

Dat is mijn ervaring tenminste. Het is het waard om deze theorie thuis te testen!

De korte verhalen in ERWASEENS zijn zeer gevarieerd in lengte, niveau en genre. Er staan bekende en minder bekende sprookjes in en ook wereldverhalen, fabels, mythen en legenden, rijmpjes en gedichten en nieuwe verhalen.